Uitnodiging voor
op 17 maart om 15 uur
Kadmium, Sint Agathaplein, Delft
kadmium.nl
Eigenlijk heb ik de neiging om de wereld enigszins zwaarmoedig te bekijken. Ik trek me het lot van de grutto aan. Hij riep zijn eigen naam al, in de Zuidpolder. Maar elk voorjaar zijn het er weer minder. Als jarenlange vogelteller zie ik de lange termijn en die stemt mij niet vrolijk.
En dan sta ik zo gestemd voor dit oude schilderij, dat nu iets van mij wil. Ik ben het niet die hier iets te willen heeft, maar dat doek wil iets van mij. Er ontstaat een beeld dat mij verrast en verbaast. Een schilderij dat volop de lente beaamt. Het licht en de prille warmte slaan ervan af.
Wie heeft dat nu gemaakt. Ben ik er wel de schilder van? Of heeft het zichzelf gemaakt en gebruikt het mij, mijn oog, mijn hand, mijn kwast, mijn verf.
Ben ik dan in het diepst van mijn ziel een opgewekt mens? Ik ken mensen die dat denken, maar zelf heb ik mijn twijfels. En toch is het uit mijn kwast voortgekomen.
Toen ik het klaar had, of moet ik nu zeggen, toen het zichzelf klaar had, wist ik niet hoe ermee om te gaan. Een schilderij moet een naam hebben. Ik houd niet van werken 'zonder titel'. Maar hoe moest ik dit nu noemen? Ik wist niets beters te bedenken dan het de naam te geven die het zichzelf al had gegeven: 'Plotseling'.
Wat vooraf ging: het oude schilderij op mijn ezel. Uit 2020. Vastgelopen, het zag er vreselijk uit en ik heb het omgedraaid, niet meer naar gekeken.
De schetsen er weer bijgehaald:
Langzaam kroop het schilderij uit zijn oude jasje en dwong me het te hernemen. Ik kon niet anders dan meebewegen.
Radicaal verf erover gesmeerd
Papiertjes opgeplakt, proefjes
_____________________________________________________________________________________
In het weekend van Pasen doe ik mee aan de Art Sale Delft. Dit is nog in het stadium van overleg. Ik heb nu alleen een foto van vorig jaar. Daar moet je het nu mee doen.In een volgend blog vertel ik meer.rosemarijnvanlimburgstirum.nl
